eski dostlar.

ya böyle hayatınıza bi zaman giren ve sora ansızın çıkan çok sevdiğiniz insanlar olur ya, ben onları çok özledim.
-mesela bi tane gül vardı dersanede, görebileceğiniz en asil kız o kadar diyeyim. yani böyle anlatılmaz yaşanır resmen, kıyafetleri olsun tavırları olsun yürüyüşü olsun, böle bi asalet akıyo, hani gerçekten saygı duyduğunuz hayran olduğunuz insanlar vardır ya öyle biri. sora bitti tabi dersane fln, ne telefon ne mail ne feysbuk. hiçbir şekilde bulamadım. yapı olarak öyle bi kız diil zaten, telefonu bile yok. hani onun doğasında var böyle yaşamak, beni de etkiledi ve gitti. birbirimizi çok severdik halbuki böyle, acayip iyi arkadaştık ama onun telefonu yoktu, ben de hiç vermedim telefonumu, öyle değişik bişeydi bizim arkadaşlığımız, ama çok güzeldi ve gerçekti. gül bunları okuyosan senin ağzını kırıcam bana ulaş. yada onla sık sık görüşen biri okuyosa kavuşturtsun bizi.

-efe var ortaokuldan arkadaşım, baya uzun bi süre sıra arkadaşı kaldık. böyle çocuktuk ama çok iyi dosttuk yani, sıçana kadar gülerdik bisürü şey paylaştık. sarışın gözlüklü, bence thom yorke karizmasına sahip bi adam. yani onun da doğasında böyle bi iletişimsizlik,umursamazlık, nevrotiklik var, ama benim ilgimi uyandıran da böylesi. nerde deli var, pek seviyorum öle insan. gerçi kendisiyle son zamanlardır görüşüyoruz, müzikal ve sanatsal procelerimiz de var, muhtemelen bu satırları da okuyodur hıyar, poposu kalkar bence. kendisiyle ortak blog da açıcaz inşalla,hatta buraya ortak olcaktık ama yattı o, yeni blog açıcaz, ekip üye'li. bu adam varya böyle okul çıkışında fln bana "rüyanda beni gör lan" diyen bi adamdı ahaha :D çok komik, çok şeker, çok ilginç bi insan. salak ya. ne biçim severim. :)

- onura gelelim, o da ortaokuldan arkadaşım. bu efelerin evinin orda evleri vardı -başka efeden bahsediyorum siteden bi insan- , ne zaman efelerin oraya gitsem onuru hatırlarım. çocukluğumu orda yaşadım ben, zemin katta oturuyolardı, eve camdan mı girmedik, bunu evden mi kaçırmadık, dışarı çıkabilsin diye camdan yapılmış ödev mi vermedik, neler neler yani :) sora bunlar sattı evlerini baba işleri dolayısıyla, zaten o 2002 krizinin de mna koyiyim ben neyse. ataköye taşındılar, seyrek görüşür olduk. ister inanın ister inanmayın en değerli dostluklarda bile, gözden ıraksa gönülden de ırak oluyo. hayat giriyo aranıza yani. "iyi arkadaş, iyi dost hiç bi zaman bozulmaz" diye maval okumayın, çünkü bozuluyo. bazen herşey sizin elinizde değil, gerçekten farklı yerlere sürüklüyo hayat. bi de zaten ergen dönemi, hassas dönem fln. bizim bisiklet çetemiz bile vardı 4-5 bisiklet, bildiğin avcılara fln giderdik. bigün dönerken kaybolduk kamyoncu çevirip onla gittik. hayatımın en korkunç 15 dakikasıydı. fırat öne oturdu adamın yanına, biz de onurla fln bisikletlerle beraber kamyon kasasına. nası tırsıyoruz herif bizi kaçırcak diye, ufacık çocuğuz yani :)
neyse onur onuralp, selamım olsun sana, özledim piç kurusu.

-göksuyla melisten bahsetmezsem olmaz, bu iki insan da böyle vefa'da canımın içiydiler. hiç böyle bi doru düzgün eğlencemiz , laubaliliğimiz olmadı ama öyle insanlardılar ki benim için, en değerli insanlarım. böyle bakışları yeterdi yani onların, dertlerimi anlarlardı, dertleşirdik sohbet ederdik. ergenlik döneminde yetişkin arkadaşlığı gibiydi bizimkisi. hala ikisi de canımın içi, görüşmeye çalışıyoruz hayatın izin verdiği kadar, çok huzurluyum ama onlarlayken böyle başka bi dünyaya gidiyorum. nası yatağınıza yatarsınız arkadan bi portişed,masiv atak,redyohed koyarsınız başka dünyalara gidersiniz tek başınıza. işte bu insanlar o yalnızlığı paylaşabilecek bi insanlar. göksuyla bugün buluştuk taksimde, melisle de haftaya buluşcaz inşalla, çok özledim. :)

ne biçim çenem düşmüş sevgili okur, siz de hiç uyarmıyosunuz bak. kusuruma bakmayın, sevgiyle kalın. çok kalın ama. 230 fln olmasın, en az 600-700 sevgiyle kalın :)