"Ben demistim" demekten nefret ediyorum, ama inadina, dunya bana surekli ayni mizansenleri yasatiyor. Bazen salak olabiliyorum, evet, ama geri kalan cogu zaman sezgilerim oldukca yuksek ve rasyonel bir insanim. Bu da hayata karsi, uzulmeye karsi, uzmeye karsi, kisacasi kotu olan seylere karsi bende bir bagisiklik gelistirdi. Onlem almaya calisiyorum, hayatta hep baskalarinin mutlulugunu dusunuyorum. Etraftaki insanlara yalan soyluyorum, telefonlara cevap vermiyorum, bazi seyleri gormemezlikten geliyorum, icten pazarlik yapiyorum. Gercekten sevdigim ve deger verdigim insanlara yalan bile soyleyemiyorum. Dogrulari yariliyorum, sigarami sonduruyor, birami yudumluyorum. Tecrubelerden sonuclar cikariyor, intibalarin yol gosterisine iptila ediyorum. Ayni yollardan gecmemeye yemin ediyorum, illa ki biri geciriyor, ayni seyler yine oluyor. Sikildim. Yoruldum. Utandim.

Keskin sirke, kupune zarar. Sakin olabilmemiz gerek.

Hala da kalkulusu ogrenemedim ya, beni sikseler yeridir.