aslinda amcik gibi bir adamim. cirkinlesebiliyorum. ayrica degisikliklere en kolay ayak uyduran olmama ragmen, hicbir zaman onlar yuzunden mutlu olamadim. retro kafasindan geliyo o iste. hep boyle bi eskilik, hep bi duraganlik sakinlik, uyumak, zamani yavaslatmak. antik sevmek falan. bunlarin hepsi o yuzden. boyle yerimde duramadigimi gorunce insanlar, burcumu soruyor, koc diyorum. koc seymis boyle iste heyecan olsun sey olsun. o kafalardan cok var da, geri kalan hayatimi sakin yasamak istiyorum. istemiyorum aslinda. zorundayim.

elimden gelse olene kadar mutlu uyurdum.