cember.

tanidigim baska baska insanlarin, farkli yer ve zamanlarda birbiriyle yakinlasmasini korkuyla karsiliyorum. sanki bi eksen, bi cubuk varmis gibi. o eksenin etrafinda noktalar var, git gide eksene yaklasiyolar.
demistim daha once, mutual lar beni cok etkiliyo, urkutuyo demistim. artarak bu urkmem devam ediyo. yeni insanlarla tanisiyorum veya konusuyorum. hatta bazen sadece begeniyorum. bu bi kafedeki garson cocuk da olabiliyo, okulda bi yerde gordugum kiz da. ve hepsinin surekli birbiriyle tanistigini falan ogreniyorum. uzun zamandir gorusmedigim eski insanlarin yeni insanlarla baglanti kurmasini izliyorum. gercekten daralan bi cemberin ortasindaymisim gibi. korkuyorum insanlardan.
ortak bi paydaya farkinda olmadan kosuyoruz. cok merak ediyorum, herkes ayni olunca nolucak? butun o iliskiler, arkadasliklar, kendilerine nerede yer bulucak?