aypod'a açık mektup.

böyle kafayı yediğin zamanlarda çok üzülüyorum. gidip para kaptırcam sanırım yine servise. biraz daha dayansan. yaz sonuna kadar söz. alcam o zaman. seni de beni de bu işkenceden kurtarıcam, 4 senedir birlikteyiz düşmediğin yer, çizilmediğin tarafın kalmadı. biliyorum, artık yoruldun. belki de gırtlağına kadar geldi ama lütfen. 4 sene bekledin, 2-3 ay mı bekleyemiceksin. bak bugün otobüste, metroda ve okulda o kadar çok eksikliğini hissettim ki, benden bir parça olmuşsun resmen. mırıldanmaya çalıştım playlistimdeki şarkıları, olmadı. hiç kimse yerini dolduramadı. öyle ki, ruh halime göre shuffle yapışını, cebimden çıkarmaya her üşendiğimde tam düşündüğüm şarkıyı çalmanı sevdim. senle kaç bunalım, kaç neşe, kaç flört, kaç ayrılık yaşadık. hep sen vardın, başkası değil. her cigabaytını seviyorum. lütfen artık dön. seni o ibişlerin eline teslim edip, kapağını kanırtarak açmalarını istemiyorum. beynine reset atıp tüm öğrendiklerini silsinler istemiyorum. 30-40 yüro vermek istemiyorum. biz kavga edebiliriz, bazen tartışabilir hatta küsebiliriz. ama bu kimseyi ilgilendirmez, aramıza kimseler girmemeli, girmesin. şunu bil ki, seni hiç aldatmadım. lütfen dön. seni seviyorum, taylır.